==== BESTE MENSEN ===

 

==== WILLEN JULLIE DEZE MAIL DOORMAILEN NAAR J.L.HELDRING ===

 

=== MET VR. GR. RIK MIN ====

 

Geachte heer Heldring,

 

Wij hebben al eens eerder met elkaar gemaild. Mijn buurvrouw is Diana Huyts en beheert het werk van haar grootvader die bij de NRC werkte, maar beheert zij het werk van haar vader Bertus Aafjes.

 

   Waar ik voor schrijf is dat u recent schreef dat “communisten alleen onderscheid maken tussen klassen en niet tussen volkeren”.

   Als iedereen dat nou eens deed – vind ik - zouden we een stuk verder zijn. Dat is dus correct, maar had eigenlijk moeten staan ‘’niet zo zeer onderscheid tussen volkeren’’. Want verwaarloosbaar is het niet! Zeker nu niet. Mede omdat het zo blijkt te zijn dat iedereen een identiteit nodig schijnt te hebben.

   Dat is het punt wat we vroeger niet zo goed zagen, wilden zien en/of begrepen. Dus een volk – als identiteit - bestaat bij ons wel, maar komt bij ons, marxisten/communisten, op de tweede plaats. (Het joodse volk bestaat overigens niet.) (Dat Christus ook letterlijk ‘een herder’ is en de gelovigen ‘schapen’, is immers ook maar een metafoor…)

 

Recent schreef u ook een stuk dat er weinig of “geen staatsrechtgeleerden in Nederland zijn”. Dat klopt. Ze zijn er echter wel. Prof. de Waardt bijvoorbeeld. Maar ze zijn, zelfs met een lantaarntje, haast niet te vinden. Ze zijn in Nederland (systematisch?!?) vermorzeld in de Joegoslavie-kwestie, de Kosovo-kwestie, de Tsjetsjeense-kwestie en de Tibetaanse-kwestie. Dat brengt mij op het tweede punt: staatsrecht gaat voor volkerenrecht. Dat is mijn/onze stelling. Linkse mensen, communisten, bevrijdingsbewegingen en progressieve staatshoofden vinden dat al 100 jaar; rechtse mensen en anti-communisten vinden - daar en tegen - dat volkerenrecht voor staatsrecht gaat. GroenLinksers helaas ook. Conservatieven begrijpen dit dus blijkbaar wel?

 

Ikzelf heb wel verstand van staatsrecht, maar alleen op politiek niveau.

 

En verder ben ik van mening dat bevrijdingsbewegingen (zoals Wilhelmina, Mandela, Arafat, e.d.) wel het recht hebben (hadden) gewapenderhand hun land te bevrijden, en afscheidingsbewegingen (zoals de kroaaten, de bosnische ‘moslims’, de molukkers, de ETA, e.d.) nooit het recht hebben (gehad) zich gewapenderhand af te scheiden. (Tenzij via democratische verkiezingen en/of geweldloos.)

 

Ik ben het met u eens: wie weet dat tegenwoordig nog?

 

Met vriendelijke groeten,

 

Rik Min

Kantoor: